Bijna iedereen doet het. En die paar die het niet doen, zóuden het moeten doen. Misschien moet het zelfs net zo normaal worden dat je leert masturberen als dat je leert om je schoenveters te strikken.
Kunnen klaarkomen hangt namelijk heel nauw samen met kunnen masturberen.
Bijna iedereen doet het. Mannen én vrouwen. Maar erover praten is met name onder vrouwen nog steeds not done. En dat terwijl we misschien heel veel van elkaar kunnen leren.
Masturberen: het laatste taboe?
Als we de vraag ‘masturbeer jij?’ aan onze bezoeksters voorleggen (in een rubriek als ‘Zij geeft zich bloot’ bijvoorbeeld) dan wordt die door iedereen bevestigend beantwoord. ‘Natuurlijk!’ zegt menigeen zelfs. ‘Masturberen is toch de normaalste zaak van de wereld?’
Stellen we diezelfde vraag echter als we met onze vriendinnen rond de eettafel zitten, dan ligt het percentage doe-het-zelvers ineens een stuk lager.
‘Nee hoor, als ik zin heb in seks dan roep ik Viggo,’ meldt Karin.
‘De laatste keer dat ik ’t zelf heb gedaan, was toen Rick met zijn vrienden een week in Noorwegen zat. Maar toen had ik ‘m wél aan de lijn!’ zegt Anne.
Met ietwat meewarige blikken kijkt iedereen dan naar Frouke, die al een jaar zonder man door het leven gaat. ‘Ja natuurlijk masturbeer ik wel eens,’ bekent ze een beetje beschaamd. ‘Ik heb ook behoefte aan seks.’ Dan voegt ze er snel aan toe: ‘Maar ik doe ’t niet vaak, hoor!’
Wat is dat toch, dat wij vrouwen zo moeilijk doen over masturberen? Al na één glas wijn bespreken we de meest intieme dingen met onze vriendinnen. Maar doe-het-zelven blijft een taboe-onderwerp. Is dat omdat we seks-met-onszelf zien als een beetje een zielig alternatief voor het ‘echte werk’? We vinden het toch ook volkomen normaal dat een man masturbeert?
Of heeft het er meer mee te maken dat we – wanneer we vertellen dat we masturberen – zomaar op tafel leggen dat ook wij soms gewoon geil zijn? Zonder dat er een man of een andere vrouw aanwezig is die ons tot ‘stoute dingen’ aanzet. Dat ook wij seksuele wezens zijn?
En die meiden die wel durven toe te geven dat ze met zichzelf vrijen? Praten jullie met vriendinnen over hóe jullie ’t doen? Geven jullie elkaar tips? Brengen jullie elkaar op nieuwe ideeën?
Ook binnen een relatie ligt het onderwerp vaak gevoelig.
‘Hij vroeg het een keer aan mij nadat we gevreeën hadden,’ vertelt Sanne. ‘Of ik sinds ik met hem ben nog wel eens masturbeer. Ik gaf gewoon heel eerlijk antwoord. Ja dus. Toen was hij echt op zijn pik getrapt. Of ik niet genoeg was voor hem? Of hij het niet goed deed?’
Waarom sommige vrouwen niet masturberen
‘Ik zou het heus wel durven zeggen als ik het deed. Maar ik doe het echt niet!’
Al zijn ze veruit in de minderheid, er zijn vrouwen die niet masturberen. Dat kan te maken hebben met hun opvoeding. Het zal nu niet meer zo erg zijn als vroeger, maar nog steeds zijn er meisjes die de boodschap meekrijgen dat het vies is om aan je vagina te zitten. Dat een ‘net meisje’ niet met haar benen wijd gaat zitten.
Dat je die vagina niet net als een piemel in je hand kunt nemen om hem eens goed te bekijken, bevordert ook niet dat meisjes op ontdekkingstocht gaan en er zo achter komen dat het heel erg lekker voelt als je dit of dat doet. Veel meisjes dragen vierentwintig uur per dag een onderbroek, en als ze geplast hebben gebruiken ze een stukje papier.
Voor meisjes en vrouwen is het sowieso moeilijker om te herkennen dat ze zin hebben in seks. Mannen krijgen een stijve. Die kan je moeilijk ontgaan. Hun pik denkt ‘seks’ en hun hoofd denkt ‘graag!’
De tekenen die het vrouwenlichaam geeft, zijn veel minder eenduidig. Dat je nat bent, dat voel je niet altijd. Oftewel: als ons lijf ‘seks!’ roept, dan horen we dat niet. Of we doen alsof we het niet horen. Onze intieme delen en onze gedachten zijn het zelden zo met elkaar eens als die van de heren.
Volgens cijfers van de Rutger Nisso groep masturberen vrouwen die geen sekspartner hebben minder vaak dan vrouwen die een (losse) relatie hebben.
Als je regelmatig seks hebt, ga je verlangen naar meer. Vrij je nooit (niet alleen en ook niet met een ander), dan wordt dat verlangen ook minder.
Ten slotte: heel veel vrouwen vinden het moeilijk om tijd voor zichzelf te nemen. En als ze dan ’s avonds in bed liggen, vallen ze als een blok in slaap. Ook een potje solo-seks is een moment voor jezelf.
Waarom sommige vrouwen niet kunnen klaarkomen
Er bestaat zoals gezegd een heel duidelijk verband tussen kunnen klaarkomen en kunnen masturberen. Sommige vrouwen hebben nooit leren masturberen omdat ze hebben meegekregen dat het vies of zondig is. Andere vinden het eng om zich te laten gaan, om de controle te verliezen. Ze hebben seks en het voelt heel erg lekker, maar vlak voor het moment suprême verkrampen ze.
Weer andere zijn er zo van overtuigd dat ‘de liefde bedrijven’ iets is wat je samen doet, dat ze te zeer bezig zijn met het genot van de ander. Terwijl je alleen kunt klaarkomen als je die ander even in zijn sop laat gaarkoken en je op je eigen lustgevoelens concentreert.
Nog een gevolg van die romantische inslag van velen van ons: veel vrouwen denken dat een orgasme iets is wat je overkomt als je je na lang smachten eindelijk volkomen overgeeft aan die grote, brede ridder op zijn witte paard. Nou, dan kunnen ze lang wachten. Want veel grote, brede ridders zijn hele grote prutsers. En al zijn het wel goeie minnaars, dan nog moeten we vaak zelf een steentje bijdragen om te kunnen klaarkomen.
Veel antidepressiva en medicijnen die worden voorgeschreven bij angststoornissen hebben als bijwerking dat het moeilijker wordt om klaar te komen en/of dat je minder zin hebt in seks. Herken je dit, praat er dan over met je arts: hij of zij kan je dan een ander middel voorschrijven waarbij je wellicht minder last hebt van deze vervelende bijwerkingen.
Vrouwen die seksueel misbruikt zijn of een hekel hebben aan hun lichaam vinden het vaak moeilijk om überhaupt met seks bezig te zijn of om zichzelf als een seksueel wezen te zien. Pas als ze – meestal onder professionele begeleiding – gewerkt hebben aan hun emotionele problemen, zullen ze stukje bij beetje (weer) kunnen leren om van seks te genieten.
