Als je klein bent en je bouwt je eerst hut, dan moet je het als het goed is meteen voelen: de bouw is wauw. Ik voelde het tenminste wel en die passie is nooit meer overgegaan. Er gaat niks boven dat moment dat je een spijker in dat hout slaat. Dat ik daarna bij een schildersbedrijf in Volendam ben gaan werken is volgens mij een kleinigheidje. Alleen een kniesoor kijkt daarnaar. Dus niet meer over beginnen.
Passie
In mijn jongste jaren was ik de beste huttenbouwer van het dorp. Het was alleen altijd een beetje jammer dat mijn bouwsels binnen enkele dagen meestal werden weggehaald door de gemeente. Daarom richt ik mij sinds enkele jaren op blijvende dingen zoals het herstellen van een houtrot kozijn.
Toch iets anders
Van het bouwen van een hutje naar vastgoed onderhoud. In principe is het hetzelfde, maar toch is het iets anders. Iedere dag mag ik ergens anders heen en daar ontmoet je dan weer andere mensen. De één is natuurlijk leuker dan de ander. Soms mag ik ook mee eten. En daarna laat ik mijn kwast over dat hout vliegen en dat in elke kleur die je maar wenst. Het is mooi werk, behalve als het regent… Om het even Ik zit ook wel eens te denken: als ik nou timmerman in plaats van schilder was geworden, dan had ik lekker de hele dag mogen timmeren. Maar dat is hetzelfde als bami bestellen in plaats van nasi. Allebei is gewoon genieten. Ik besef trouwens dat ik behoorlijk aan het kletsen ben nu over eigenlijk niets. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is: ga in bouw en je krijgt geen berouw!
